Het metamodel is één van de eerste structuren die Bandler en Grinder, de grondleggers van NLP, ontwikkelden.

Met het metamodel haal je ruis uit de communicatie. Het verheldert wollige taal. Het creëert nieuwe mogelijkheden en je ontdekt dat iemand onzin vertelt.

Het metamodel bestaat uit een serie vragen die je kunt stellen als iemand zich vaag en beperkt uitlaat in zijn taalgebruik. De heren Bandler en Grinder ontdekten dat twee zeer getalenteerde therapeuten, Fritz Perls en Virginia Satir, steeds een bepaald soort vragen stelden tijdens het verzamelen van informatie bij hun cliënt. In het boek De structuur van de Magie (1975) hebben Bandler en Grinder het metamodel beschreven.

Met de vragen uit het metamodel krijg je een vollediger beeld van wat mensen zeggen. Je verbindt de oppervlaktestructuur met de dieptestructuur van taal. Dat wat daadwerkelijk wordt uitgesproken, verbindt je met dat wat de ander daadwerkelijk bedoelt (met al zijn overtuigingen, waarden, redenaties e.d.).

Weglatingen, vervormingen en generalisaties rechtzetten

Metamodel vragen zijn bedoeld om de ontbrekende informatie aan te vullen, vorm te geven aan de structuur van wat wordt gezegd  of om specifieke informatie aan het licht te brengen die de boodschap betekenis kan geven. Het zorgt voor transparantie in de communicatie. De vragen ontrafelen de weglatingen, vervormingen en generalisaties terug te vinden, recht te zetten en te ontrafelen.

• Weglaten
  
  We gaan selectief om met onze ervaringen en nemen gedeelten hiervan niet op, ze komen niet over of we laten ze buiten beschouwing omdat we ze niet belangrijk vinden.

• Vervormen
  
  We veranderen onze ervaringen, we vergroten of verkleinen ze en we vervormen ze met onze fantasie en creativiteit, net als in een lachspiegel op de kermis.

• Generaliseren
  
  Dit is de manier waarop we leren. We generaliseren bijvoorbeeld de manier waarop we een deur openen zodat we niet bij elke deur hoeven na te denken maar gewoon de deur open doen. Totdat of deur ipv buiten naar binnen van binnen naar buiten opengaat en we even verwonderd zijn over wat er aan de hand is. We moeten generaliseren om het voor ons gewoonweg makkelijker te maken.

Het metamodel kun je zien als een omdenk-techniek: je blaast het vermogen weg van iemand om zijn probleem te hebben. Het is een erg nuttig hulpmiddel in alle situaties in je leven waarbij je met andere mensen communiceert, met uitzondering van sociale aangelegenheden, zoals feestjes… Dan word je namelijk meer een metamonster.

Je kunt de metamodelvragen op een vriendelijke en open manier stellen om te
voorkomen dat je een soort kruisverhoor krijgt. Als het metamonster om de hoek komt kijken, dan wordt het rapport verbroken, doordat je maar door, en doorvraagt.