Het verhaal van de twee wolven
Een verhaal over de twee wolven dat mij een aantal jaren geleden triggerde.
Een oude indiaan gaf zijn kleinzoon les over de strijd die zich binnenin mensen afspeelt. “In ieder mens is een strijd gaande, een strijd tussen twee wolven; een zwarte en een witte.”
“De zwarte wolf is boos, woedend, ontevreden, jaloers, verdrietig, bang, hebzuchtig en arrogant.
Hij is vol zelfmedelijden, schuldgevoelens, spijt, wrok, minderwaardigheid, leugens, valse trots en superioriteit. Alles draait om zijn ego. Hij zoekt ruzie met iedereen, want hij vertrouwt niemand. Daarom heeft hij ook geen echte vrienden.”
“De witte wolf is vriendelijk en doet niemand kwaad. Hij geeft vreugde, vrede, liefde, hoop, nederigheid, welwillendheid, empathie, vrijgevigheid, waarheid, compassie en geloof. Hij leeft in harmonie met de wereld om hem heen. Hij vecht alleen als het nodig is, zorgt voor de andere wolven en blijft trouw aan zichzelf.”
Hij zwijgt even zodat zijn kleinzoon het beeld van deze wolven op zich in kan laten werken.
Dan zegt hij: “Iedereen heeft die twee wolven in zich. Beide willen de baas zijn in het denken, doen
en laten.
” De kleinzoon denkt even na en vraagt: “En welke wolf wint de strijd?”
De indiaan antwoordt: “De wolf die jij voedt. De wolf die jij aandacht geeft! Want alles wat je aandacht geeft, groeit.”
Na enig tijd vervolgt hij: “Maar ik luister wel naar wat beide wolven me willen vertellen. Als ik alleen de witte wolf aandacht geef, zal de zwarte wolf boos, jaloers, ontevreden, bang blijven. En zal hij alles doen om de witte wolf te pakken. Maar als ik de zwarte wolf ook (h)erken in mijzelf, omdat ik hem begrijp en omdat ik zijn sterke krachten af en toe nodig heb, is hij tevreden.”
“Ook in jou zijn deze wolven aanwezig. Als je ze herkent, er goed mee omgaat en ze respectvol behandelt, dan winnen ze dus beide en is er vrede!”