Sneeuwbolletje?!

Mijn hoofd voelt als een sneeuwbolletje…

In tijden als deze komt er veel op je af… Wat zijn de regels rond Corona, wat mag wel en niet. Hoe organiseer ik dat thuis, met mijn werk, mijn team, mijn gezondheid en dat van anderen. Mijn ouders die ergens ver zaten op een eiland en niet weg konden en mijn neef in Alaska waar het virus ook al is.

Dan krijg je een hoofd als een sneeuwbolletje…

Ik was laatst bij mijn Cesar therapeut die weer even mijn onderrug onder handen nam. Zo raakten we in de praat over NLP en over haar training body en mind, die ze nu volgt.

Hele  mooie raakvlakken, want NLP gaat zoals sommige mensen denken, niet alleen over je mind, maar ook over je body. Hoe laat je die 2 weer in balans komen. Wat je denkt heeft invloed op je lichaam en andersom ook: de connectie body en mind.

Ze liet mij een sneeuwbolletje zien. Je kent ze vast wel. Zo’n bolletje waarmee je schudt en dan dwarrelen de vlokjes naar beneden. En ze had er niet één, maar heel veel! Deze gebruikte ze om aan te tonen dat als je het bolletje flink schudt, er heel wat vlokjes rond dwarrelen. Net als in je brein, je hoofd. Wanneer er te veel rondgaat in je hoofd, wanneer je je te veel zorgen maakt, ballen in de lucht moet houden of wat dan ook,  voelt je brein net als zo’n sneeuwbolletje. Een geweldige metafoor. Zo’n cadeautje waar je iets mee moet. Ik leg het nu zelf ook uit tijdens coaching en training. En voor nu in deze tijd ook toepasselijk…

Als je je voelt als zo’n bolletje waar flink aan geschud is, dan is het wellicht tijd om even rust te nemen. Een stapje terug om de sneeuwvlokjes te laten landen. Ook in deze hectische en bizarre tijd. De angst, de vraagtekens, het geregel. Neem je in deze periode wel de tijd om stil te staan? Om te ervaren wat er om ons heen gebeurt? Om gewoon even niet na te denken? Om toch te blijven genieten van de kleine dingen. De kleine successen die je hebt behaald. Of de aandacht die je van iemand anders krijgt of die je zelf aan iemand geeft, even bewust. De acties die nu ondernomen worden om elkaar te helpen.

Dat is een moment van stilstaan.

Dat kun je op veel verschillende manieren doen. Ik doe het bijvoorbeeld door te wandelen met de honden, liefst ’s ochtends vroeg als het nog rustig op straat is. Of samen met de jongste 2 een spelletje doen. Zelfs even knuffelen met onze huiskip. Gewoon omdat het kan of omdat het nodig is om even bij te tanken. Om weer verder te kunnen.

Dus dat bolletje…

Heb je er nog ergens eentje staan? Zet deze dan waar je die goed kunt zien, als reminder om even te verlangzamen en te genieten van de kleine dingen des levens. Als een anker.

Hou je hoofd koel, blijf gezond en zorg voor elkaar!

Lieve groet,

Tessa

​